Jens Andreas Friis tok Teologisk eksamen i 1844, men hovedinteressen hans var det lappiske og kvænske sprog, og etter ei tid som Universitetsstipendiat reiste han i 1849 til Finland og Finmarken. Han var i 10 år lærer for vordende prestar i Finmark til han i 1863 vart utnemd til ekstraordiner Lektor, og frå 1874 var han professor. Etter oppmoding av Kong Oscar II var han i 1873 med på ei reise til Vardøhus, og denne reise skildra han seinare. Han har gjeve ut fleire bøker og skrifter om Finmark og forholda der. Dertil fleire novellistiske skildringer frå Finmark, korav boka "Lajla" er vel den mest kjende. Flere av desse verka er oversett til framande språk. Han var æresmedlem av fleire utanlandske selskap, og 6/6/1882 utnemd til Riddar av St. Olavs Orden. I fylgje Joh. Nordahl-Olsens bok "Stamtavle over Presteslekta Friis", levde Jens Friis ugift. Derimot står det i Statsarkivar Jakob Friis si bok "Provst Niels Friis' dagbok", at han var gift med Gro Larsdatter Moen, og hadde ein son Jens Aleksander Friis, som var ingeniør.
(Utdrag av heftet " Friis-slekta i Førde og Nausdal" nedtegnet av Andreas O. Schei, Nausdal, mars 1979.)
1821 - 1896 (74 år)
